HYGIENE IN TANDARTSPRAKTIJKEN

SAMEN NAAR DE BIOFILM . . . GEZELLIG

De waterleidingen in een tandartsinstallatie zijn vaak niet meer dan een paar millimeter in doorsnede. Het water in die leidingen staat vaak lang stil, of stroomt niet erg snel en wordt dikwijls verwarmd tot zo'n veertig graden.
Zelfs in gloednieuwe leidingen groeit binnen een paar weken een slijmlaag van algen en schimmels.
Iedere bacterie voelt zich onmiddellijk thuis in deze biofilm, het is er immers lekker warm, lekker rustig en er is genoeg te eten.

Het vermoeden dat het spoel- en koelwater in tandartspraktijken vaak in hoge mate zou zijn besmet werd onlangs bevestigd door een onderzoek bij tachtig Amsterdamse tandartspraktijken. ( Nederlands Tandartsenblad jaargang 56 - 6 )

Van de vijftig onderzochte praktijken waren er maar twee veilig.

Bacteriën kunnen op een aantal manieren in het installatiewater komen:

1- via onze waterleiding
2- door passief terugzuigen
3- door actief terugzuigen ( active suck-back )

VIA DE WATERLEIDING

De meeste tandartsinstallaties zijn rechtstreeks aangesloten op de waterleiding, maar dat wil nog niet zeggen dat het water dat uit een tandartsinstallatie komt ook net net zo zuiver is als drinkwater.
Waterleidingbedrijven zijn verplicht water af te leveren dat niet meer dan 200 CFU's per ml bevat. CFU's zijn kolonie-vormende eenheden en een ml is ongeveer een vingerhoedje vol. Tweehonderd van die beestjes lijkt niet veel maar een tandheelkundige installatie is voor hen een waar paradijs. Eenmaal binnen beginnen zij zich als gekken voort te planten.

Sommige tandartsinstallaties bevatten zelfs boilertjes om het water voor de patiënt op een comfortabele temperatuur te brengen. Bacteriologisch zijn dit ondingen en het is vragen om moeilijkheden. Legionella is meer dan eens aangetroffen in tandheelkundige installies.
Vijftig procent van de Nederlandse tandartsen en tachtig procent van hun assistenten hebben antilichamen tegen Legionella en zijn dus in aanraking met de bacterie zijn geweest. ( Nederlands Tandartsblad 56/6/2001 )

Het plaatje laat Legionella zien in een pvc-leiding. De afbeelding is geplaatst met toestemming van Special Pathogen Laboratory, Pittsburgh PA, USA.
( kijk ook op ' links ' )

PASSIEF TERUGZUIGEN

Denk aan de uitlopende snelloopboor die als pomp bleek te werken, dit is een voorbeeld van passief terugzuigen.

ACTIEF-TERUGZUIGEN

Suck-back , is een ' handige ' vinding die ervoor zorgt dat waterspuitende instrumenten niet nadruppelen.
Als zo'n instrument niet meer nodig is wordt een klein beetje van het laatste water met opzet naar binnen gezogen.

Terugzuigen zou verboden moeten worden.

Dan maar een paar druppels op de mooie marmeren vloer.
De bacteriën die eenmaal binnen zijn hebben het er fantastisch naar hun zin en zijn er heel moeilijk uit te krijgen. Als ze verjaagd zijn ( door stoom of chemicaliën ) zit het binnen twee weken weer vol met nieuwe.

METEN MET TWEE MATEN

Het is een goed bewaard geheim dat tandheelkundige installaties vaak tienduizend maal meer bacteriën bevatten dan voor drinkwater is toegestaan.

Waterleiding-bedrijven garanderen 200 CFU's.
Tandartsen overschrijden vaak de 200.000 CFU's.